आजीचे घड्याळ

आजीच्या जवळी घड्याळ कसले आहे चमत्कारिक ,

दई ठेवूनि ते कुठे अजुनि हे नाही कुणा ठाउक;

तयाची टिक टिक चालते न कधीही , आहे मुके वाटते ,

किल्ली दई न तयास ती कधी, तरी ते सारखे चालते

" अभ्यासास उठीव आज मजला आजी पहाटे तरी,"

जेव्हा मी तिज सांगुनी निजतसे राती बिछान्यावरी

साडेपाचही वाजतात न कु ठे तो हाक ये नेमकी

"बाळा झांजर जाहले, अरवला तो कोबडा, उठ की !"

ताईची करण्यास जम्मत, तसे बाबूसवे भांडता

जाई संपुनीया सकाळ न मुळी पत्ता कधी लागता !

"आली ओटीवरी उन्हे बघ!" म्हणे आजी, "दहा वाजले !

जा जा लौकर !" कानी तो घणघणा घंटा ध्वनी आदळे.

खेळाचया अगदी भरांत गढुनी जाता आम्ही अंगणी

हो केव्हा तीनसांजा ते न समजे ! आजी परी आंतुनी

बोले "खेळ पुरे , घरातं परता ! झाली दिवेलागण,

ओळीने बसुनी म्हणा परवचा ओटीवरी येउन !"

आजीला बिलगून ऐकत बसु जेव्हा भुतांच्या कथा

जाई झोप उडून, रात किती हो ध्यानी न ये ऐकता !

"अर्धी रात की रे" म्हणे उलटली, "गोष्टी पुरे ! जा पडा !'

लागे तो धिडधांग पर्वतीवरी वाजावया चौघडा

सांगे वेळ, तशाच वार- तिथीही आजी घड्याळातुनी

थंडी पाऊस ऊनही कळतसे सारे तिला तयातुनी

मौजेचे असले घड्याळ दडुनी कोठे तिने ठेविले ?

गाठोडे फडताळ शोधुनी तिचे आलो ! तरी ना मिळे !