मी तुला कविता दिली वाचायला
आणि तुला विचारलं , “कशी वाटली?”
तु, म्हणालीस, ’यातलं मला काहीसुध्दा कळलं नाही”
चकित होऊन मी तुला म्हणालो,
“काही सुध्दा कळलं नाही? मग आता असं कर,
खिडकीतुन या समोरच्या झाडाकडे पहा;
झाडाला फुलांनी घट्ट मिठी घातली आहे”
तु म्हणालिस, “पाहिलं. मग आता”
मी म्हणालॊ, “फुलांनी मीठी घातलेलं झाडं तुला कळलं,
मग आता माझ्या ह्या कवितेत
कळलं नाही असं काहिच उरलं नाही.”
(आनंद ऋतु ) -मंगेश पाडगांवकर.
No comments:
Post a Comment