शरदागम

आभाळ निळें नि ढग पांढरे हवेंत आलेला थोडा गारवा
कोवळी सकाळ मनमोकळी धरातळी रंग एक हिरवा

साचून राहिल्या गढूळ पाण्याची हळुहळुं झालीं निर्मळ जळें
काठावर उभ्या राहून बाभळी वाकून पाहती रूप सावळे

टवटवलेली सारींच शेतें; ज्वारीच्या कुसेत अधीर होत
टपोर गर्भ तान्ह्या कणसाचा पान-आडोशात जन्मास येत

काळजी करते काळी माती कशी अजून कपाशी नाही फुलली
चौकशी कराया पंख हलवीत निळे तास पक्षी उतरती खाली

शेवंतीला कुणी उगीच सांगे, इतक्यांत तुझी वेळ आली नाही
गवताचे सोने होण्याआधीच पिवळ्या फुलांची नको करूं घाई!

- अनिल