चेहरा

आगगाडीच्या फलाटावर
शेकडो पायांची ,बिन चेह~याची गर्दी;गलका असंबद्ध आवाजांचा
धावपळ, रेटारेटी संवेदना शुन्य…….

आणि ते लहान मुल केविलवाणे,त्याची आई हरवलेली आंधळ्या गर्दीत,ओक्साबोक्शी रडणारे,असंबद्ध आवाजांच्या पुरात बुडणारे…..

हळवा होतो माझा जीव,मी जातो त्याच्या जवळ,मला दिसतो त्याचा चेहरा;

आणि मला आश्चर्याचा धक्काच बसतो:तो चेहरा माझाच असतो!

- मंगेश पाडगांवकर

ह्या दगडापरी व्हावे जीवन

किती दिवस मी मानित होतें
ह्या दगडापरी व्हावे जीवन;पडो उन वा पाउस त्यावर
थिजलेलें अवधें संवेदन…

किळवुन ज्याच्या वरती डोळे
मनात यावे असले कांही

तोच एकदा हसुन म्हणाला-दगडालाही चुकले नाही.

चुकले नाही… चढते त्यावर
शेवाळाचे जलमी गोंदण;चुकले नाही .. केविलवाणें
दगडफुलाचे त्यास प्रसाधन…

थिजलेल्याचे असले कांही
त्याहुन वाते, हवे तुझे मन
सळसळणारे अन जळणारे
पशापशाने जाया भडकुन

– इंदिरा संत